Luister naar mij (deel 2)

‘We zijn er.’ Het portier zwaait open en Luuk duikelt voorover uit de auto. Luid blaffend springt Charlie achter hem aan. ‘Een beetje rustig,’ roep ik nog, maar ze rennen al samen over het tuinpad naar de voordeur. Thomas kijkt hen lachend na. Het is geweldig om te zien dat Luuk zo enthousiast is over de verhuizing naar het dorp. Rust en ruimte, de ideale omgeving om op te groeien. Hij is 5 jaar en het meest gemakkelijk kind wat je zou kunnen wensen, dus hij zal zich vast snel thuis voelen in het dorp. Ook Charlie, onze golden retriever pup, komt in een paradijsje terecht. Onze kleine, betegelde stadstuin wordt verruild voor een grote tuin met bomen, struiken en volop ruimte om flink te ravotten. Thomas steekt de sleutel in het slot. ‘Zal ik je over de drempel dragen, Jenny?’ Plotseling tintelt mijn hele lijf, maar ik weet niet hoe ik moet reageren op deze onverwachte liefdesuiting.

‘Doe niet zo gek.’ Ik geef Thomas een vluchtige zoen op zijn wang en stap over de drempel. In de kale hal kijken we elkaar een beetje onwennig aan. Dit wordt dus ons nieuwe thuis, al zullen we voorlopig vooral aan het klussen zijn en ’s avonds doodmoe de caravan inrollen. De echo van onze holle voetstappen klinkt na in mijn oren. Veel sfeer en romantiek zullen we hier nu nog niet beleven.

Gisteren is de caravan al in de tuin gezet. De hoognodige spullen zijn meeverhuisd en de rest is opgeslagen in een container. Het bouw- en kampeeravontuur kan beginnen. 

‘Mama, het is zó fijn hier,’ roept Luuk terwijl hij bonkend naar beneden springt. ‘Charlie en ik hebben alle kamers boven nog een keer gezien. Wij willen aan de achterkant slapen, dan kan ik vanuit het raam bijna in de notenboom klimmen.’

Hoofdschuddend kijkt Thomas naar het glunderende gezichtje van Luuk. ‘Voorlopig slapen we in de caravan in de tuin. We maken er onze eigen camping van, oké? Kom, dan gaan we naar de caravan. Vandaag doen we hier toch niets meer. Morgen mag je voor het eerst naar je nieuwe school. Papa en mama brengen je samen weg en gaan dan de hele dag klussen.’

Ik aai Luuk over zijn van opwinding blozende wangen. Dit is voor mij de bevestiging dat we de juiste keuze hebben gemaakt om te verhuizen. We gaan een heerlijke tijd tegemoet. Gisteren heb ik het al gezellig gemaakt in de caravan. Zodra we binnen zijn, steek ik de kaarsjes aan. Luuk valt als een blok in slaap met Charlie ineengerold aan zijn voeten.

Ik voel mijn ogen zwaar worden, zodra ik samen met Thomas op de bank ben gekropen. Alles komt goed. Hier hoor ik thuis.

Wordt vervolgd...