dinsdag 24 februari 2015

Soms is nu

Pijn. Ik heb het altijd. Soms word ik er doodmoe van. Soms is nu. 

Mijn spieren en gewrichten doen niet meer wat ik wil. Trillend krakend knisperend stijf vermoeid en dat in combinatie met pijn, altijd, in mijn hele lijf. 
Ik schrijf dit niet om zielig te doen of om te zeuren. Ik hoef geen medelijden. Zeg alsjeblieft ook niet dat je het begrijpt. Uitleggen. Dat is wat ik wil.

Iemand zei ooit: het is alsof ik een fikse, zeurende kiespijn heb, maar dan in mijn hele lijf. Ik weet niet of dat klopt, ik had nooit zoveel kiespijn.
Misschien had je ooit een slijmbeursontsteking in je schouder of elleboog. DiƩ pijn en dan op een heleboel plekken in je lichaam, dat komt het dichtst in de buurt.

Naast alle medicatie die ik slik, probeer ik in balans en beweging te blijven met veel wandelen, medische fitness, mediteren en een goede weekplanning. Ik ben nog steeds op zoek naar mijn belastbaarheid en grenzen, niet alleen fysiek, maar ook mentaal, en ga er dan ook nog regelmatig overheen. 
Ik volg een mindfulnesstraining en probeer tijdens de dagelijkse oefeningen de pijn te accepteren in plaats van er tegen te vechten. Het acceptatieproces vordert. Maar soms..soms vervloek ik de pijn. Soms is nu.