Ze zullen ook wel een beetje helpen tegen de kou, dat hoopt hij althans. Zijn korte broek moest hij aan vandaag, dat kon niet anders, anders zou iedereen nog gaan denken dat hij een watje is. Hij knoopt de veters van zijn wandelschoenen dubbel vast, checkt nog een keer of ze goed vast zitten en richt zich op. Zijn rugzak heeft hij gisteravond al gevuld. Vanochtend heeft hij nogmaals gekeken of hij echt niets vergeten is.
Hij heeft de rugzak twee keer in- en uitgepakt. Regenjas, verrekijker, kompas, kaart, handdoek, portemonnee en id-bewijs, een appel en een banaan. Hij pakt de zak met krentenbollen en de thermoskan met koffie en stopt ze aan de zijkant erbij. Nonchalant tilt hij de rugzak op, met één hand. Oef, zwaarder dan hij dacht. Hij hangt de rugzak om en klikt de borstriempjes vast. Die rugzak heeft hij speciaal gekocht bij de buitensportzaak. Daar geven ze toch het beste advies, hij wil geen last krijgen van de schouderbandjes als hij lange tochten gaat maken. Hij trekt zijn pet over zijn oren en kijkt op zijn waterdichte horloge. Mooi, het is tijd om te vertrekken. Volgens buienradar zal het voorlopig droog blijven. Voordat hij de voordeur uit stapt, kijkt hij nog één keer voldaan naar zichzelf in de spiegel. Sportief en robuust. Precies zoals hij het bedoeld heeft. Met ferme stappen stapt hij naar buiten. De doelbewuste blik heeft hij uren geoefend en komt nu goed van pas.
Op het einde van de straat slaat hij rechtsaf. Daar ziet hij ‘m al, de buurtsuper.
Hij heeft zijn barre tocht voltooid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten