Sprong in het diepe (deel 6)

Zie ook deel 1: http://rijnmeermin.blogspot.nl/2012/10/sprong-in-het-diepe-deel-1.html
Zie ook deel 2: http://rijnmeermin.blogspot.nl/2012/10/sprong-in-het-diepe-deel-2.html
Zie ook deel 3: http://rijnmeermin.blogspot.nl/2012/10/sprong-in-het-diepe-deel-3.html
Zie ook deel 4: http://rijnmeermin.blogspot.nl/2012/10/sprong-in-het-diepe-deel-4.html
Zie ook deel 5: http://rijnmeermin.blogspot.nl/2012/10/sprong-in-het-diepe-deel-5.html

 
De nacht op de koude grond duurt lang. Af en toe dommelen Bas en Marieke in slaap om vervolgens met een schok weer wakker te schikken van het gesnurk van Herman of een geluid buiten.
De volgende ochtend zijn ze beide geradbraakt. Marieke rolt zich kreunend op haar zij om overeind te kunnen komen, terwijl Bas de spieren in zijn benen masseert.
Herman was blijkbaar al eerder wakker, want hij komt fluitend binnen met een duif in elke hand. ‘Voor straks,’ zegt hij trots. Aarzelend vraagt Bas of hij naar buiten mag. ‘Even plassen.’ Herman kijkt hem onderzoekend aan. ‘Goed. Zij blijft hier.’
Paniek vlamt op in de ogen van Marieke, maar Bas geeft haar een knipoog net voor hij zich omdraait en naar buiten gaat.

Bas kijkt om zich heen en rent haastig de hoek om. Hij wil zo snel mogelijk het gebouw en de omgeving verkennen. Direct achter de steenfabriek stuit hij op een houten schuur.
Bas gluurt door de spleet tussen twee planken in naar binnen. Ziet hij dat nou goed? Gejaagd gaat hij op zoek naar een deur of luik om naar binnen te kunnen gaan. Aan de zijkant vindt hij een dubbele deur, hij trekt aan de grendel net zolang tot hij losschiet. Nerveus glipt hij naar binnen en sluit de deur achter zich. Een oude pick-up, overdekt met een dikke laag stof, staat op hem te wachten. Hij wrijft met zijn hand het zijraampje schoon. Een sleutel. Er steekt een sleutel in het contact. Dat kan toch niet waar zijn? Ze zijn gered. 

Herman hakt met zijn bijl de kop van de duif eraf. Plotseling kijkt hij op. Hij draait zijn hoofd weg, luistert met ingehouden adem en holt naar buiten, onderwijl vervaarlijk zwaaiend met zijn bijl. Marieke vlucht achter hem aan. Ze ziet dat Herman richting het water loopt en kiest koortsachtig de tegenovergestelde richting. Al rennend hoort ze de klotsende passen van Herman in het water, maar ze kijkt recht voor zich om niet te struikelen. Buiten adem verschuilt ze zichzelf in het struikgewas om uit te rusten.

Bruine bulten in een groen veld. Galloway runderen, dicht op elkaar tegen de wind, hun lange, ruige vacht waait uit elkaar. Wilde dieren die hier vrij rondlopen en aan niemand lijken toe te behoren. Een mooi plaatje in een ruwe omgeving.

Haar hart begint weer als een razende te kloppen als ze om zich heen kijkt. Het is net alsof de bomen opeens dichterbij staan, alsof ze achter haar rug stiekem richting het open veld zijn opgerukt.

Ze hoort een zacht knappend geluid van takken die breken en het klinkt vlak achter haar. Haar adem stroomt haar longen binnen als een koude wind. Ze weet dat hier nog iemand is. Ze draait zich vliegensvlug om en ziet Bas kruipend dichterbij komen.
‘Marieke. Ik ben het. Schuur met pick-up. Weg van hier. Hij heeft ons gehoord.’ Struikelend over zijn woorden pakt Bas haar hand.

Te laat. Achter de rug van Bas doemt de enorme gestalte van Herman op. Zijn bijl zwiept van links naar rechts. Een angstaanjagende blik in zijn bolle ogen. Hector rent met ontblote tanden naast hem. Een waanzinnig jankend geluid snerpt tussen de bomen door.
Marieke staart en slaat haar hand voor haar mond. Met spastische, robotachtige stappen loopt ze achteruit. Ze is lijkbleek en blijft achteruit lopen. Ze wijst naar de grond. ‘Dood,’ prevelt ze. Dan pas beseft Bas wat er is gebeurd.

Wordt vervolgd...
Zie deel 7: http://rijnmeermin.blogspot.nl/2012/10/sprong-in-het-diepe-deel-7.html