Sprong in het diepe (deel 2)

Zie ook deel 1: http://rijnmeermin.blogspot.nl/2012/10/sprong-in-het-diepe-deel-1.html

Zodra het pontje aan de overzijde van de Rijn is aangemeerd, springt Bas enthousiast aan wal. Met grote stappen loopt hij via het verharde pad de Rijndijk op en kijkt om zich heen. ‘Kom, ik wil zo snel mogelijk die toeristische drukte hier ontvluchten,’ merkt hij geërgerd op. Marieke kijkt beteuterd naar het terras met de vrolijke parasols, maar zegt niets. Ze weet dat Bas het liefst zo min mogelijk mensen om zich heen heeft. Inmiddels heeft Bas, de kaart in zijn hand, al ontdekt waar hij naar toe wil. Een vriendelijke, maar onverstaanbare, man bromt hem nog na vanaf zijn bankje, maar Bas is al op weg. Marieke volgt hem snel, terwijl ze bijna struikelt over de hond die de man aan de lijn heeft.

‘We volgen de dijk langs de scheepswerf, tot aan de splitsing van de Rijn in de Waal en het Pannerdensch kanaal, daarna gaan we het natuurgebied in,’ zegt Bas. Marieke heeft moeite hem bij te benen en vraagt buiten adem: ‘Waarom heb je zo’n haast, Bas?

We hebben vandaag al een hele etappe van het Pieterpad gelopen en morgen hebben we weer een etappe voor de boeg. Ik vind het prima om hier nog wat rond te kijken, maar voor mij hoeft dit niet meer.’

Bas loopt stug door. Hij heeft er nou eenmaal zijn zinnen op gezet om door de Millingerwaard te struinen en wat hij heeft voorgenomen, voert hij ook uit.

‘Als je straks de Koninkpaarden en de Galloways ziet, ben je blij dat we nog even door het natuurgebied zijn gewandeld,’ mompelt Bas.
‘Kijk, daar ligt Fort Pannerden,’ wijst hij. ‘Jammer dat we dat in deze tijd van het jaar niet kunnen bezichtigen.’ Nors kijkt Marieke naar rechts. Ze zwijgt en stopt haar handen diep in haar zakken. Het is koud geworden en donkere wolken pakken zich samen boven hun hoofd. Marieke haalt haar schouders op en duikt weg in haar kraag. Ze telt de stappen in gedachten en ziet niets meer van de mooie omgeving.
Ze hebben de verharde weg verlaten en lopen op een zandpad vol kuilen en stenen, dus ze moet goed opletten waar ze haar voeten neerzet. Bas heeft het tempo flink opgevoerd en loopt inmiddels twintig meter voor haar uit. ‘Gezellig samen op pad,’ fluistert Marieke cynisch en ze vertraagt haar passen met een verongelijkte blik op haar gezicht.

Plotseling botst Marieke tegen Bas aan. Hij tuurt op zijn topografische kaart. ‘Dit klopt niet,’ zegt hij. ‘We zouden al lang bij een splitsing moeten zijn.’ Marieke kijkt mee over zijn schouder, maar heeft geen idee waar hij naar kijkt en draait zich om.

‘Dat gebouw daar, staat dat op de kaart?’ Ze wijst naar een oud vervallen gebouw in de verte, vlak bij het water. Bas volgt haar uitgestoken vinger en kijkt vertwijfeld op de kaart.
‘Dat zou de oude steenfabriek moeten zijn,’ zegt hij. ‘Ik heb ergens gelezen dat hier vroeger een steenfabriek was waar dakpannen en bakstenen werden gemaakt, maar dat ding staat hier niet op.’ Marieke hoort hem al niet meer en loopt met grote stappen richting de bouwval.

Wordt vervolgd...
Zie deel 3: http://rijnmeermin.blogspot.nl/2012/10/sprong-in-het-diepe-deel-3.html