Samengeklonterd geluk

Een stapel kleren op de stoel in de slaapkamer. Achteloos neergegooid door jou en mij. Twee paar schoenen in de hoek. Sokken gedrapeerd over de lamp.
Een boormachine vergeten na de klus. De gordijnrail hangt nog steeds niet vast.
Blocnote met onleesbare krabbels, geschreven in het donker. Liefdesbriefjes in een doosje. Een stapel boeken onder het stof. Verdwaalde snippers dwarrelen neer.
Ik zucht. Ik klaag. Ik schep orde in de door onszelf veroorzaakte chaos.
Paperclips in de ene broekzak, een afgekloven pen in de andere. Een vlek ontdekt op de mouw van een bloes.
Zand verzameld in de zoom van mijn fijnste broek. Brengt me terug.
Naar het water, de zon en het strand. Herinneringen als los zand.
Samengeklonterd geluk.