Morgen

Ik heb een hekel aan onzekerheden. Het liefst stippel ik alles uit. Niet weten wat er gaat komen en dus niet weten of en hoe ik daar zelf invloed op kan uitoefenen, vind ik lastig.

Bewondering heb ik voor mensen die kunnen leven bij de dag. Die gewoon zien wat er op hun pad komt en dat nemen zoals het is.

Meer dan eens heb ik ervaren dat je je leven niet kunt uitstippelen. Dat als je denkt te weten hoe je leven er uit ziet, alles ineens op zijn kop wordt gezet. Grondig op zijn kop wordt gezet. Alles kwam weer goed. Elke keer weer. Niet met gemak, maar met strijdbaarheid en veerkracht. Veel geleerd, maar nog niet alles. Die behoefte om te weten, te sturen, vast te houden blijft.

Loslaten is een kunst. Omdat morgen alles anders kan zijn.