Ik kan nooit zomaar opruimen zonder stil te staan. Opruimwoede ken ik niet.
Midden in een verhuizing gooi ik vanalles weg.
Dure dingen, voor mij waardeloos.
De mooie, kleine verzamelingen belanden in een doos.
Een doosje vol liefde. Handgeschreven brieven. Kaarten. Gedichten.
Cassettebandje met de stem van mijn oma.
Foto's, zwart-wit, vergeeld, vervlogen en verguisd.
Knipsels, briefjes en boeken.
Verhalen overal.
Soms kom ik ze weer tegen.
Tegenwoordig zijn het niet alleen mijn herinneringen.
Horen er ook twee andere levens bij.
Minuten - soms uren - later vind ik mezelf terug.
Zittend op de grond met alles om mij heen.
Een glimlach op mijn gezicht of tranen in mijn ogen.
Opruimmijmeringen.
Huis vol herinneringen. Is mij zo lief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten