Verzamelaar

Ik ben een verzamelaar van levensverhalen.

Ze komen vanzelf naar mij toe.
Mooie, onverwachte momenten met onbekende mensen.
Ik luister, neem ze mee en bewaar ze.
Vanochtend hoorde ik er weer één.

Een man in een winkel, minstens 85 jaar en met een (op z’n Brabants) ‘snevelneus’.

Op zoek naar Lego. Vertederd kijk ik hem aan; ik denk dat hij iets voor een kleinzoon gaat kopen. Ik wijs hem waar het staat en loop even met hem mee.

Hij volgt. Zijn verhaal ook.

De Lego is voor zichzelf.
Vroeger heeft hij in het dorp ruim 90 huizen gebouwd, misschien woon ik wel in één van de huizen die hij heeft gebouwd? Ik vertel hem de straatnaam en hij zegt dat die straat toen nog niet bestond. Waarschijnlijk vergist hij zich in de jaren en straten, ons huis is namelijk van 1916, maar ik houd wijselijk mijn mond en luister.
Tegenwoordig bouwt hij in het klein, zoals hij vroeger in het groot bouwde.  

De Lego in de winkel vindt hij niks, hij wil Lego voor oudere kinderen en deze heeft hij allemaal al gemaakt. Er schijnt nu ook een nieuw merk te zijn, dan kan hij nog meer bouwen. Overal in winkels zoekt hij naar wat hij nog niet eerder zag. Ik wijs hem naar de winkel hiernaast, enthousiast gaat hij op weg.

 

Hij wordt weer kind. Een groot kind met een verleden.
Hij verzamelt Lego en mooie bouwsels.
Ik verzamel verhalen en mooie mensen.