In glooiende gewelven schuilt een massief verleden. Verbrokkeld door de tijd. Geheeld in zachte stukken klei. Vormen van verlangen. Gebroken dromen spatten uiteen in schitterende scherven. Weerspiegeling van later.
Drijfzand. Donkere poelen water.
Ik grijp mijzelf vast. Aan gedachten zonder einde. Gedachten spoelen weg. Als voetstappen
op het strand. Cirkels van sprongen.
Weggevaagde lijnen van wat was
en wat is. Contouren van de toekomst onzichtbaar. Het verlangen blijft. Verdriet
sijpelt weg. Door mijn handen, uit mijn hoofd, uit mijn lijf. Grenzen vervagen.
Gevuld door leegte. Vervuld met liefde.
Uitgesleten en verguisde paden -
plots overschaduwd door een zonovergoten baan naar de horizon. Een lint van
schitteringen doorklieft het land. Rivier in duizend facetten voert ons weg van
het verleden.
Kralen van herinneringen
aaneengeregen tot een ketting van tijd. Verbonden schakels. Vervaagd verleden.
Gekleurde toekomst. De rivier volgt vloeiende lijnen. Mijn hart volgt. De
horizon ligt om de hoek.
Drijvend in mijn stille water.
De stroming voert me weg van hier. Mijmerend kijk ik naar de weerspiegeling van
mijn gezicht in het water. Rimpels van golven vertroebelen mijn blik. De tijd
verdrijft. Regendruppels op mijn gezicht. Wolken drijven uiteen. De maan kijkt
toe. Het wordt stil in mij.
Het water glinstert in het
maanlicht. Ik fluister jouw naam. Samen zwemmen we in donkere stromen. Tot het
licht wordt.
Verdwaald in een regen van
mistige zonnestralen dwarrel jij als damp omhoog naar de hemel. Zonnige
dromen voorbij de wolken. Volgen kan niet. De
gebroken scherven van jouw leven koesteren wij. Gelijmde stukken tot een
samengesmolten hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten